วิทยานิพนธ์ระดับปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ปี 2566
อาชญากรรมทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2460 ถึง 2510
โดย อาชญาสิทธิ์ ศรีสุวรรณ
ดาวน์โหลดได้ที่ https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:314483

บทคัดย่อ

         วิทยานิพนธ์นี้ศึกษาความเปลี่ยนแปลงของแนวคิด แนวปฏิบัติ การนิยามอาชญากรรมทางเพศ การกำหนดบทลงโทษและวิธีการลงโทษ ผู้ถูกกระทำหรือเหยื่ออาชญากรรม รวมถึงการนำเสนออาชญากรรมทางเพศผ่านสื่อสิ่งพิมพ์และสื่อสมัยนิยมในสังคมไทย ช่วงทศวรรษ 2460 ถึงทศวรรษ 2510 โดยอาศัยระเบียบวิธีวิจัยทางประวัติศาสตร์
         ผลการศึกษาพบว่า อาชญากรรมทางเพศในสังคมไทยมีความยึดโยงอยู่กับกฎหมายของรัฐเป็นสำคัญ ความเปลี่ยนแปลงของหลักกฎหมายจึงส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงของความรับรู้และความเข้าใจเรื่องอาชญากรรมประเภทนี้ ในช่วงเวลาที่ผู้วิจัยศึกษาคือทศวรรษ 2460 ถึงทศวรรษ 2510 การนิยามอาชญากรรมทางเพศจะยึดตามหลักประมวลกฎหมายอาญาที่รัฐไทยร่างขึ้นตามแนวทางแบบโลกตะวันตกเพื่อแสดงออกถึงความเป็นสมัยใหม่อันเป็นสากล ซึ่งมีกฎหมายสำคัญอยู่สองฉบับ ได้แก่ กฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ. 127 และประมวลกฎหมายอาญา พ.ศ. 2499 โดยกฎหมายทั้งสองฉบับอธิบายว่าอาชญากรรมทางเพศเป็นพฤติกรรมทางเพศที่กระทำต่อบุคคลอื่นโดยการบีบบังคับหรือการใช้ความรุนแรง ทั้ง ๆ ที่บุคคลนั้นมิได้ยินยอม การพิจารณาว่าพฤติกรรมใดเป็นอาชญากรรมทางเพศหรือไม่จึงขึ้นอยู่กับความยินยอมของผู้ที่ถูกกระทำ การจัดการปัญหาอาชญากรรมทางเพศด้วยกระบวนการสร้างกฎเกณฑ์หรือระเบียบวินัยเพื่อกำกับควบคุมคนในสังคมให้อยู่ในบรรทัดฐานเดียวกันถือเป็นการแสดงออกถึงความเป็นสมัยใหม่แบบสากลตามแนวทางของโลกตะวันตก โดยเฉพาะการควบคุมด้วยกฎหมายอาญาที่ร่างขึ้นตามแบบกฎหมายสมัยใหม่รวมทั้งอาชญาวิทยาแบบใหม่ที่มุ่งเน้นการแก้ไขฟื้นฟูด้วยกระบวนการยุติธรรมและอบรมบ่มเพาะขัดเกลาผู้กระทำความผิดเสียมากกว่าการลงทัณฑ์ต่อร่างกายอย่างรุนแรงหรือการลงโทษแล้วประจาน ซึ่งสังคมไทยได้มีกระบวนการเข้าสู่ความเป็นสมัยใหม่โดยดำเนินการตามแนวทางนี้ ขณะเดียวกันก็มีการสร้างความรับรู้ของคนในสังคมด้วยการนำเสนออาชญากรรมทางเพศผ่านสื่อสิ่งพิมพ์และสื่อสมัยนิยม อย่างไรก็ดี รัฐไม่สามารถจัดการปัญหาอาชญากรรมทางเพศด้วยการควบคุมคนในสังคมให้อยู่ในบรรทัดฐานเดียวกันได้ แม้จะปรากฏแนวคิด แนวปฏิบัติ การนิยามอาชญากรรมทางเพศ การกำหนดบทลงโทษและวิธีการลงโทษ ผู้ถูกกระทำหรือเหยื่ออาชญากรรมที่ปรับเปลี่ยนไปตามกฎหมายอาญาที่ปรับปรุงให้มีความเป็นสมัยใหม่แบบสากลขึ้น แต่กระบวนการบังคับใช้กฎหมายอาญาในสังคมไทยยังคงปรากฏลักษณะบางประการที่แตกต่างไปจากนิติศาสตร์บรรทัดฐานในโลกตะวันตก เนื่องจากเป็นสังคมที่มีเงื่อนไขยึดโยงกับกรอบจารีตเดิมและกระทำตามวิถีปฏิบัติของรัฐก่อนสมัยใหม่ การจัดการปัญหาอาชญากรรมทางเพศจึงเป็นไปเพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีของรัฐสมัยใหม่มากกว่าการแก้ไขปัญหาให้ให้มีประสิทธิภาพและประสบผลสำเร็จอย่างแท้จริง